Εξάρθρημα Ώμου

Εξάρθρημα Ώμου

Τα εξαρθρήματα της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης (άρθρωσης του ώμου) αφορούν στην προσωρινή παρεκτόπιση της κεφαλής του βραχιονίου οστού από την φυσιολογική του θέση εντός της ωμογλήνης.

Τα εξαρθρήματα του ώμου αποτελούν το 50% όλων των εξαρθρημάτων.

Αυτό το γεγονός εξηγείται από την έμφυτη αστάθεια της άρθρωσης του ώμου, η οποία είναι απαραίτητη για την υψηλότατη κινητικότητα της άρθρωσης αυτής. Αν ήταν πιο σταθερή, πχ σαν την άρθρωση του ισχίου, δεν θα είχε τόσο μεγάλο εύρος κίνησης, άρα και λειτουργικότητα.

Το πιο συχνό είδος εξαρθρήματος είναι το πρόσθιο σε ποσοστό 94,7 – 99% . Το οπίσθιο είναι εξαιρετικά σπάνιο.

Το πιο σημαντικό στοιχείο που πρέπει να επικεντρωθούμε είναι το γεγονός ότι από τα εξαρθρήματα που προκαλούνται από άμεσο τραυματισμό, το 85 – 90 % αυτών υποτροπιάζουν, λόγω πλημμελούς αποκατάστασης!

Ένα εξάρθρημα ώμου είναι πιθανό να συνδυάσει βλάβες σε πολλές διαφορετικές δομές της άρθρωσης, καθώς μπορεί να συμπεριλάβει ρήξη του θυλακοσυνδεσμικού ιστού, πιθανή αποκόλληση του τένοντα του πετάλου των στροφέων, ρήξη ή αποκόλληση του επιχείλιου χόνδρου της ωμογλήνης, τραυματισμό νέυρων του βραχιονίου πλέγματος, κάταγμα της κεφαλής του βραχιονίου και διάχυτη αιμορραγία.

Η επούλωση είναι συνήθως βραδεία και για αυτό το λόγο θέλει ιδιαίτερη προσοχή και καθοδήγηση στα διάφορα στάδια της, για να μην υποτροπιάσει ή αφήσει κάποιο κινητικό ή λειτουργικό έλλειμμα.

Δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα αποκατάστασης που να είναι πανάκεια σε αυτού του είδους τους τραυματισμούς. Κάθε περίπτωση πρέπει να αντιμετωπίζεται με βάση τα δικά της ‘’θέλω’’ και να βάζει συνέχεια μικρούς στόχους για να μην υπάρξει επιπλοκή.

Μετά από κάποιο εξάρθρημα η πιθανότητα αυτό να επαναληφθεί είναι μεγάλη και μπορεί να οδηγήσει στην κατάσταση την οποία ονομάζουμε καθ’έξην εξάρθρημα, η οποία είναι ιδιαίτερα επίπονη σωματικά αλλά και ψυχολογικά, έχοντας αρκετά μεγάλη περίοδο αποκατάστασης και συνεχούς προσοχής από τον ίδιο τον ασθενή.

Πρόγραμμα Αποκατάστασης

Ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αποκατάστασης ενός εξαρθρήματος του ώμου, το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί είτε συντηρητικά είτε εγχειρητικά, πρέπει να περιελαμβάνει:

  • Αντιμετώπιση της φλεγμονής και των μυϊκών σπασμών με φυσικά μέσα ( Te.C.A.R, Υπέρηχο, Ηλεκτροθεραπεία, βελονισμός κλπ)
  • Επανάκτηση του μυϊκού τόνου
  • Επανάκτηση της σωστής στάσης της ωμοπλατοθωρακικής περιοχής
  • Ενδυνάμωση των μυών του πετάλου των στροφέων
  • Ασκήσεις νευρομυϊκού ελέγχου ( PNF )
  • Ρυθμική σταθεροποίηση και δραστηριότητες φόρτισης βάρους
  • Εξειδικευμένη στις καθημερινές δραστηριότητες ή στο άθλημα προπόνηση
  • Πρόγραμμα συντήρησης από τον ίδιο τον ασθενή για τον νευρομυϊκό έλεγχο για να μην επανέλθει η αστάθεια της άρθρωσης

Η επούλωση είναι συνήθως βραδεία και για αυτό το λόγο θέλει ιδιαίτερη προσοχή και καθοδήγηση στα διάφορα στάδια της, για να μην υποτροπιάσει ή αφήσει κάποιο κινητικό ή λειτουργικό έλλειμμα.

 

Συμπερασματικά, βλέπουμε πόση μεγάλη σημασία έχει ένα σωστό πρόγραμμα αποκατάστασης από έναν εξιδεικευμένο φυσικοθεραπευτή πάνω σε αυτού του είδους τις καταστάσεις, καθώς και τα μικρά λάθη μπορεί να οδηγήσουν σε μία χρόνια επίπονη και επίμονη κατάσταση.

Βασιλειάδης Μάριος PT

 

Βιβλιογραφία:

  • Τεχνικές Αποκατάστασης Αθλητικών Κακώσεων, William E. Prentice, Εκδόσεις Παρισιάνου Α.Ε

  • Θεραπευτικές Ασκήσεις – Βασικές Αρχές και Τεχνικές, Carolyn Kisner, Ιατρικές Εκδόσεις Σιώπης