Το ανθρώπινο σώμα λειτουργεί αρμονικά ως μία τέλεια μηχανή με πολύ μεγάλες δυνατότητες αυτοΐασης! Πολλές φορές όμως κάποια δυσλειτουργία – πάθηση είναι πιο σοβαρή και ο οργανισμός από μόνος του δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει. Εδώ παραθέτουμε μερικές παθήσεις που αναλαμβάνουμε κατά κύριο λόγο στο κέντρο μας, με στόχο μας την αποκατάσταση του προβλήματος στον μέγιστο δυνατό βαθμό.
Απαιτητικότερη Άθληση; Εντονότερη Προπόνηση; Προσοχή στη λεπτομέρεια – Ρωτήστε έναν ειδικό! Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα άτομα ασχολιούνται πιο σοβαρά με τον αθλητισμό, από αυτούς που από τον καναπέ ξεκίνησαν jogging στο γήπεδο της γειτονιάς, μέχρι αυτούς που από ένα απλό πρόγραμμα γυμναστηρίου προχώρησαν σε σοβαρά προγράμματα ενδυνάμωσης, Pilates, TRX, Cross Fit κα.
Η πλειομετρική άσκηση απαιτεί πολύ μεγαλύτερη δύναμη από τον μυ για την εκτέλεση της από ότι η μειομετρική, ενώ ταυτόχρονα οδηγεί σε μεγαλύτερη αύξηση της δύναμης του.
Με τον όρο «αυχενικό σύνδρομο», αναφερόμαστε όχι σε μια συγκεκριμένη πάθηση, αλλά σε μια ομάδα ενοχλημάτων γύρω από τον αυχένα – μια σειρά δυσλειτουργιών της αυχενικής μοίρας που προκαλούν τοπικό πόνο, δυσκαμψία, ζάλη, πονοκέφαλο, μουδιάσματα και αδυναμία στα χέρια. Πρόκειται για έναν γενικευμένο όρο που εκδηλώνεται με ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα: Πόνος …
Η σπονδυλική στήλη αποτελεί τον κυρίως στηρικτικό μηχανισμό του ανθρωπίνου σώματος. Έχει τον πιο σημαντικό ρόλο για την ομαλή κίνηση του σώματος, καθώς και προστατεύει και τον νωτιαίο μυελό. Αποτελείται από 33 -34 σπονδύλους και η ανατομία σε συνδυασμό με την κινησιολογία της, την καθιστούν ιδιαίτερα πολύπλοκη ως προς την προσέγγιση της σε παθολογικές περιπτώσεις που την αφορούν.
Ο σχεδιασμός της άρθρωσης του ώμου την καθιστά μια ιδιαίτερα πολύπλοκη άρθρωση. Είναι η άρθρωση που επιτρέπει το μεγαλύτερο εύρος κίνησης από όλες τις αρθρωσεις του σώματος. Έτσι στον βωμό αυτής της κινητικότητας θυσιάζεται η σταθερότητα της και τα περισσότερα προβλήματα προκύπτουν από αυτόν τον παράγοντα.
Τα εξαρθρήματα της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης (άρθρωσης του ώμου) αφορούν στην προσωρινή παρεκτόπιση της κεφαλής του βραχιονίου οστού από την φυσιολογική του θέση εντός της ωμογλήνης.
Τα εξαρθρήματα του ώμου αποτελούν το 50% όλων των εξαρθρημάτων.
Αυτό το γεγονός εξηγείται από την έμφυτη αστάθεια της άρθρωσης του ώμου, η οποία είναι απαραίτητη για την υψηλότατη κινητικότητα της άρθρωσης αυτής. Αν ήταν πιο σταθερή, πχ σαν την άρθρωση του ισχίου, δεν θα είχε τόσο μεγάλο εύρος κίνησης, άρα και λειτουργικότητα.
Ορισμένες φορές μπορεί να παρατηρήσουμε ότι εμφανίζουμε μερικά συμπτώματα όπως μυϊκούς σπασμούς των αυχενικών και ραχιαίων μυών, πόνο στους ώμους, αδυναμίες χεριών, μουδιάσματα χωρίς κάποιο συγκεκριμένο (όπως νομίζουμε) λόγο. Συνήθως φταίει η κακή στάση σώματος, η έλλειψη σωστής γυμναστικής, η καταπόνηση από την εκάστοτε εργασία, το στρες, κάποιο ατύχημα κα.
Μερικές φορές όμως μπορεί να υποθάλπεται το σύνδρομο θωρακικής εξόδου που μπορεί να διαγνωστεί από τον ορθοπεδικό ιατρό, μέσω και της βοήθειας κάποιας διαγνωστικής απεικόνισης (ακτινογραφία, μαγνητική τομογραφία).
Ο αγκώνας και η πηχαιοκαρπική (καρπός) είναι δύο αρθρώσεις που καταπονούνται ιδιαίτερα στις χειρονακτικές εργασίες, σε δουλείες γραφείου, καθώς και σε αθλήματα άρσης βαρών,ρίψεις, τέννις κα. Είναι αρθρώσεις που διατρέχονται από πληθώρα μυών και τενόντων και οι φλεγμονές σε αυτές τις δομές είναι κάτι το πολύ συνηθισμένο.
Οι κύριες αιτίες των παθήσεων σε αυτές, έχουν να κάνουν με την υπέρχρηση, την λάθος τεχνική και την παρατεταμένη ακινητοποίηση (π.χ. ναρθηκάς σε κατάγματα).
Ο πόνος και η ευαισθησία πάνω από την παρακονδύλια απόφυση (έξω πλευρά αγκώνα) είναι ένα σύνηθες σύμπτωμα των παιχτών του τένις, αλλά ακόμα πιο σύνηθες μεταξύ αυτών που δεν παίζουν τένις.
Η ακριβής αιτία είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί, αλλά η πάθηση είναι πιθανά μια χρόνια τενοντίτιδα των τενόντων των εκτεινόντων μυών του αγκώνα και του καρπού. Είναι πιθανών να δημιουργηθούν μικρές ρήξεις, μικροσκοπική ασβεστοποίηση και τελικά μια επώδυνη αγγειακή συμφόρηση στις ίνες των τενόντων.
Το ισχίο είναι η κεντρική άρθρωση του κάτω άκρου. Σε αντίθεση με την άρθρωση του ώμου, το ισχίο κατέχει αξιοσημείωτο βαθμό σταθερότητας με μικρότερη ελευθερία στις κινήσεις, για αυτό δεν εξαρθρώνεται τόσο εύκολα. Αυτά τα χαρακτηριστικά της άρθρωσης του ισχίου φυσικά οφείλονται κυρίως στις δυο βασικές λειτουργίες της που είναι η υποστήριξη του σώματος και η μετακίνηση. Τα συνηθέστερα ορθοπεδικά προβλήματα της άρθρωσης που συναντάμε και αντιμετωπίζουμε είναι:
- Οστεοαρθρίτιδα του ισχίου
- Ενδοαθρικό/ εξωαρθρικό κάταγμα
- Τροχαντηρίτιδα
- Οξείς ή Χρόνιες παθήσεις των μαλακών μορίων περί του ισχίου
- Παθητικά κατάγματα λόγω οστεοπόρωσης
Το γόνατο είναι η μεγαλύτερη άρθρωση στο ανθρώπινο σώμα καθώς και ιδιαίτερα επιρρεπής σε τραυματισμούς, εργασιακούς και αθλητικούς. Τα κύρια κλινικά συμπτώματα που αναφέρονται στην άρθρωση του γόνατος είναι οξύς, διαξιφιστικός πόνος, αστάθεια και εκτεταμένο οίδημα. Μερικές από αυτές τις παθήσεις αποτελούν:
- Οστεοαρθρίτιδα γόνατος
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα
- Τενοντίτιδες επιγονατιδικού συνδέσμου
- Ρίξη πρόσθιου ή οπίσθιου χιαστού
- Πλήρης ή μερικής ρήξη συνδέσμων του γόνατος
- Πλήρης ή μερικής ρήξη μηνίσκων του γόνατος
- Ιγνυακή κύστη ή Κύστη Baker
Η βασική διαταραχή είναι η μηχανική υπερφόρτιση της επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης. Σε σπάνιες μόνο περιπτώσεις ένα ξαφνικό κτύπημα της επιγονατίδας μπορεί να προκαλέσει καταστροφή του αρθρικού χόνδρου. Πιο συχνό αίτιο είναι η επαναλαμβανόμενη φόρτιση της άρθρωσης που μπορεί να οφείλεται σε:
- Κακή αντιστοιχία των αρθρικών επιφανειών της επιγονατίδας με τους μηριαίους κονδύλους, λόγω ενός ανώμαλου συγγενή σχηματισμού της επιγονατίδας
- Κακός μηχανικός άξονας του γόνατος (ραιβά ή βλαισά γόνατα)
- Αδυναμία του έσω πλατέως μυός (ενός από τους μύες που αποτελούν τον τετρακέφαλο), που επιτρέπει στην επιγονατίδα να αποκλίνει και είτε να υπεξαρθρώνεται, είτε να φορτίζει ανισομερώς την επιφάνεια της
Στο πέλμα συναντάμε μερικά από τα πιο καθημερίνα προβλήματα που ταλαιπωρούν τους περισσότερους ανθρώπους κάποια στιγμή στην ζωή τους. Τις περισσότερες φορές αυτα αμελούνται ως κάτι τετρημένο και αυτό κάποιες φορές οδηγεί σε χρόνια προβλήματα.Τα περισσότερα από αυτά, πέραν των μεμονομένων τραυματισμών, προέρχονται από την κακή ανατομική θέση του. Είτε λόγω κατασκευής σώματος εκ γεννετής, είτε λόγω χρήσης ακατάλληλου υποδήματος. Οι συχνότερες παθήσεις που εμφανίζονται περιλαμβάνουν:
- Διάστρεμμα συνδέσμων
- Τενοντίτιδα αχιλλείου τένοντα
- Ρήξη αχιλλείου τένοντα
- Άκανθα πτέρνης
- Κατάγματα αστραγάλου ή σφυρών
- Πλατυποδία
- Μετατραυματική αρθρίτιδα ποδοκνημικής
- Nεύρωμα Morton
- Πελματιαία απονευρωσίτιδα
Το πέλμα δέχεται όλο το βάρος του σώματος οπότε ακόμα και μικρές αλλαγές στην βιομηχανική του ποδιού επιφέρουν σοβαρές κακώσεις τόσο στα μαλακά μόρια όσο και στα οστά του πέλματος.
Οι παθήσεις που επηρεάζουν το νευρικό σύστημα είναι ιδιαίτερα συχνές και δεν πρέπει να θεωρούνται πλέον ως ‘’καταστροφικές’’. Την σύγχρονη εποχή η ιατρική επιστήμη έχει προχωρήσει πολύ και αντιμετωπίζει αυτές τις καταστάσεις ολοένα και πιο αποτελεσματικά. Η πιθανότητα όμως του να μην αφήσουν κανένα υπόλειμμα εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το είδος και την ποιότητα της αποκατάστασης, καθώς και από την θέληση του ιδίου του ασθενούς.
Οι νευρολογικές παθήσεις επηρεάζουν το κεντρικό ή το περιφερικό νευρικό σύστημα ή και τα δύο μαζί. Ανάλογα το ποιές δομές και περιοχές των δομών, από το νευρικό σύστημα θα επηρεαστούν, έχουμε και τα ανάλογα συμπτώματα. Οι νευρολογικές παθήσεις που αντιμετωπίζουμε στο κέντρο μας είναι:
Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο (ΑΕΕ)
Νόσος Πάρκισον
Σκλήρυνση κατά Πλάκας
Ο πόνος είναι μια έννοια που έχει ψυχική και σωματική υπόσταση. Η μελέτη του έχει απασχολήσει και συνεχίζει να απασχολεί ως προς την κατανόηση αλλά και την θεραπεία, χιλιάδες επιστήμονες του χώρου της ιατρικής, της φιλοσοφίας, των τεχνών, αλλά και απλούς ανθρώπους.
Εμείς θα προσεγγίσουμε το θέμα από την σωματική του πλευρά.
Σαν ορισμός, ο πόνος είναι η δυσάρεστη αίσθηση που συνήθως προκύπτει από ένα πολύ έντονο ή καταστροφικό σωματικό ερέθισμα. Ο πόνος βιώνεται υποκειμενικά, καθώς επηρεάζεται από την κατάσταση του εγκεφάλου και από δομικής και από συναισθηματικης πλευράς, αφού μέσα σε αυτόν σχηματίζεται ως αίσθηση.
Οι τραυματισμοί του ισχίου είναι από τους πιο συχνούς τραυματισμούς σε ερασιτέχνες χορευτές-τριες, ενώ σε επαγγελματίες, κυρίως εμφανίζονται προβλήματα με την μέση τους.
Πιθανότεροι είναι οι μυϊκοί τραυματισμοί, όπως οι μυϊκές συσπάσεις, τραυματικές υπερδιατάσεις των μυϊκών ινών και θλάσεις με ρήξη αυτών (ο βαθμός της θλάσης Α-Β-Γ ορίζει και την έκταση της βλάβης των ινών).