Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο (ΑΕΕ)

Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο (ΑΕΕ)

Το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο αναφέρεται στα νευρολογικά σημεία και συμπτώματα που οφείλονται στην ασθένεια των αιμοφόρων αγγείων. Ο εγκέφαλος είναι εξαιρετικά ευαίσθητος στην διαταραχή της αιματικής ροής του. Η ανοξία και η ισχαιμία ακόμη και αν διαρκέσουν μόνο μερικά δευτερόλεπτα, μπορούν να προκαλέσουν μη αναστρέψιμη εγκεφαλική βλάβη. Αν και τα αγγεία που αιματώνουν τον εγκέφαλο διαθέτουν συγκεκριμένα ανατομικά και φυσιολογικά χαρακτηριστικά, που έχουν σχεδιαστεί για να προστατεύουν τον εγκεφαλό από την ελάττωση της αιματικής ροής, όταν αυτοί οι προστατευτικοί μηχανισμοί αποτύχουν παρουσιάζεται το ΑΕΕ.

Οι νόσοι των αιμοφόρων αγγείων προκαλούν τις συχνότερες και πιο σοβαρές νευρολογικές διαταραχές. Τα ΑΕΕ είναι θρομβωτικά (λόγω της απόφραξης κάποιου αγγείου) ή αιμορραγικά, από κάποιο αγγείο. Και οι δύο τύποι μπορούν να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία και οι αιτίες είναι πολλές. Οι τρείς πιο κοινοί παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την υπέρταση, τον σακχαρώδη διαβήτη και την καρδιοπάθεια. Τα περισσότερα ισχαιμικά ΑΕΕ οφείλονται στην αθηροσκλήρωση και στην δημιουργία θρόμβου ή εμβόλου, ενώ τα περισσότερα αιμορραγικά σχετίζονται με την υπέρταση ή την ύπαρξη ανευρίσματος.

Τα πιο συχνά παρατηρούμενα συμπτώματα είναι:

  • Ετερόπλευρη αδυναμία και σπαστικότητα
  • Απώλεια αισθητικότητας
  • Ομώνυμη ημιανοψία (Η απώλεια του μισού οπτικού πεδίου στον έναν ή και στους δύο οφθαλμούς)
  • Διαταραχές λόγου και ομιλίας
  • Διαταραχή της αίσθησης του χώρου

Η μεταβολή του τρόπου ζωής σε σχέση με την διατροφή, την άσκηση και το κάπνισμα μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στην περαιτέρω ελάττωση της επίπτωσης του ΑΕΕ.

Φυσικοθεραπεία και ΑΕΕ

Η φυσικοθεραπεία έχει μείζονα ρόλο στην αποκατάσταση της υγείας αυτών των ασθενών και επιδιώκει συγκεκριμένα στα εξής:

  • Διατήρηση του εύρυς τροχιάς της κίνησης, μέσω θεραπευτικών ασκήσεων
  • Βελτίωση της κυκλοφορίας και πρόληψη των βραχύνσεων, μέσω παθητικής κινητοποίησης
  • Την διατήρηση του φυσιολογικού μήκους των μυών και των μαλακών μορίων και αύξηση της παθητικής μυικής τάσης, μέσω τοποθέτησης σε θέσεις διάτασεις.
  • Εκπαίδευση σε λειτουργικές δραστηριότητες, μέσω ενεργητικών ασκήσεων με επικέντρωση σε αυτές, και
  • Επανεκπαίδευση της ισορροπίας

Πηγή: Νευρολογική Αποκατάσταση, Βελτιστοποίηση των κινητικών επιδόσεων, Janet Carr, Roberta Shepherd, 1998